الحمدالله الذی هدینا بالرقیه بنت الحسین ع

سند شماره یک

امام حسین (علیه السلام ) : يا اختاه تعزّى بعزاء اللَّه، فإنّ سكّان السّموات يموتون

 و اهل الارض لا يبقون و جميع البرية يهلكون، يا اختاه يا امّ كلثوم! و انت يا زينب

و انت يا رقية و أنت يا فاطمه و أنت يا رباب!

انظرن اذا أنا قتلت فلا تشققن علىّ جيبا و لا تخمشن عليّ وجها و لا تقلن علىّ هجرا

 خواهرم ! خود را به آرامش خدا تسلّى ده ، چه ساكنان آسمانها مى ميرند و

 زمينيان به جاى نمانند ، و ما سوى اللَّه به مرگ گرفتار آيند .

خواهرم امّ كلثوم،  و تو اى زينب ، و تو اى رقيه و تو اى فاطمه ، و تو اى

 رباب بنگريد بعد از شهادتم مبادا گريبانى را چاك زده يا چهره اى را

 خراشيده ، يا سخنانى ناروا بر زبان رانيد لهوف سید بن طاووس صفحه 123

الحمدالله الذی هدینا بالرقیه بنت الحسین ع

با خودم گفتم رقيه كيست كيست؟
گفته اند اين نام در تاريخ نيست

حرف در تاريخ از ويرانه است

داستان دخترك افسانه است

پيش خود نجوا كنان در جستجو

گفتمش بي بي حقيقت را بگو

در همين اثناء دو پلكم خسته شد

خواب رفتم چشم هايم بسته شد

يك خرابه بود و يك دنيا محن

عده اي دل خسته، چندين طفل و زن

هر چه مي ديدم همه افغان و آه

خيره شد چشمم به طفلي رخ سياه

با خودش قلبي پر از احساس داشت

صد نشان از عطر و بوي ياس داشت

دور او حور و ملك در شور بود

گوئيا نسلش ز نسل نور بود

گر چه باشد دخترك كم سن و سال

بُرده مريم، آسيه زير سئوال

چه جلالي! شوكتي! آزاده است

شك ندارم من يقين شهزاده است

دختر سلطان اگر چه خاكي است

نيست از اهل زمين افلاكي است

پيش آمد دست بر ديوار داشت

در كف پايش گمانم خار داشت

خسته بود و خسته بود و زار بود

گوييا كه دخترك بيمار بود

صورتش لبريز از بيداد بود

حرف مي زد حرف، ليكن داد بود

اشك افشاندم رهش جارو زدم

پيش پايش با ادب زانو زدم

گفتمش بانوي من تو كيستي؟

گوييا از اهل دنيا نيستي

با لب پر خون مرا شرمنده كرد

دختر سلطان به رويم خنده كرد

با صدايي نارسا آهسته گفت:

من رقيه، اشك در چشمش شكفت

گفت: من هستم عزيز عالمين

دختر سلطانم و بنت الحسين

خون من از خون پاك مصطفي

جد من حيدر بود شير خدا

يادگار حضرت زهرا منم

دلخوشيّ زينب كبري منم

گر چه دستم با طنابي بسته است

روح و جانم ناتوان و خسته است

مِهر خود در هر دلي جا مي كنم

با همين دستم گره وا مي كنم

تا قيامت شيعه مديون من است

دين حق، آباد از خون من است

روز محشر دست مي گيرم طبق

قدر من باشد چنان در پيش حق

مي زنم فرياد ربّ جرم بخش

هر كه را گويم فقط آن را ببخش

اين يكي بهرم علم افراشته است

آن يكي هم حرمتم را داشته است

مهربانا او شود اهل بهشت

روي پرچم يا رقيه مي نوشت

مي شود از جام كوثر مست مست

تا سه ساله ديده گريه كرده است

او به يادم موي خود را مي كشيد

پا برهنه در عزايم مي دويد

آن يكي را نه خدايا برزخي است

قلب من آزار داده دوزخي است

گونه اي ديگر به پايم خار كرد

بارالها او مرا انكار كرد

در قيامت من قيامت مي كنم

دوستانم را شفاعت مي كنم

غم مخور اين حرف با نا كَس مگو

كرده ام او را حواله بر عمو

الحمدالله الذی هدینا بالرقیه بنت الحسین ع

ان شاالله به زودی بسیاری از منابع شیعه که در آن به صراحت به بی بی حضرت رقیه خاتون سلام الله علیها اشاره شده رو به اطلاع دوستان میرسانیم.

نظر مراجع تقلید در مور د حضرت رقیه سلام الله علیها

حضرت آیت الله سید صادق حسینی شیرازی :
وجود حضرت رقیه علیها السلام ثابت است و همین كافى است كه در كنار کاخ معاویه و یزید الآن بارگاه قدسى آن سر به فلک کشیده و کاخ ظلم معاویه و یزید ویرانه گشته است و قصّه آب گرفتگى قبر مبارک آن حضرت که در کتاب «الذریعة الى تصانیف الشیعة: ج22 ص390» و در زمان کلیددارى جدّ سادات آل مرتضى سید ابراهیم که فعلاً کلیددار حرم حضرت زینب هستند اتفاق افتاد که براى ترمیم قبر مبارک قبر را باز کرده و آن دختر خردسال را سالم و حتى کبودى‌هاى روى بدن او که در اثر کعب نیزه و تازیانه بود تازه دیدند، و آن سید بزرگوار سه شبانه روز «حضرت رقیه را» بر دامن خود گرفت تا قبر کاملاً بازسازى شد و سپس حضرت را به جاى خود ارجاع نمود و قبر را بسته و به حالت اول برگرداندند. و در منابع متعدد نام ایشان ذکر شده که در کربلا بوده‌اند
از جمله آن ینابیع المودة، ص346 و احقاق الحق 11 / 633.

متن سخنرانى آيت الله ميرزا جواد تبريزي (ره) در حرم حضرت رقيه عليهاالسلام در سال 1381 هـ ش:
مزار کنونى حضرت رقيه بنت الحسين عليهماالسلام در شام، از اول مشهور بوده، گويا حضرت امام حسين عليه السلام نشانى را از خود در شام به يادگارى سپ
رده است، تا فردا کسانى پيدا نشوند که به انکار اسارت خاندان طهارت عليهم السلام و حوادث آن بپردازند، اين دختر خردسال گواه بزرگى است بر اينکه در ضمن اسيران حتى دختران خردسال نيز بوده اند ، ما ملتزم به اين هستيم که بر دفن حضرت رقيه عليهاالسلام در اين مکان شهرت قائم است، حضرت عليهاالسلام در اين مکان جان سپرده و دفن شده است. ما به زيارتش شتافتيم، و بايد احترام او را پاس داشت.
دفن اين طفل خردسال (حضرت رقيه عليهاالسلام) در شام گواه بزرگ و نشان قوى از اسارت خاندان طهارت، و ستم روا داشته بر ايشان دارد، آن ستمى که تمام پيامبران از آدم تا خاتم بر آن گريستند، تا آنجا که خدا عزاى امام حسين عليه السلام را بر آدم خواند، از اين رو احترام اين مکان لازم است، به سخنان فاسد گوش فرا ندهيد، و به سخنان باطلى که مى گويند: رقيه عليهاالسلام طفلى خردسال بيش نبود، گوش فرا ندهيد، مگر على اصغر عليه السلام کودک خردسال نيست که در روز قيامت شاهدى خواهد بود، و موجب آمرزش گنهکاران شيعه خواهد شد ان شاء الله تعالى.
بنابراين بر همه واجب است احترام اين مکان (محل دفن حضرت رقيه عليهاالسلام) را داشته باشند، و به سخنان فاسد و بيهوده اى که از گمراهى شياطين است، گوش فرا ندهند و اعتنايى نکنند. ما با زيارت دختر امام حسين عليه السلام (رقيه عليها السلام) به خداوند متعال تقرب مى جوييم، آن دخترى که خود مظلوم بود، و خاندان وى همه مظلوم بودند.

آيت‌الله‌ سید صادق روحاني
اولا راجع به حضرت رقيه سلام الله عليها اخيرا كتابي نوشته شده است و خيلي خوب اثبات نموده به اين كه حضرت رقيه 3 ساله در خرابه شام از دنيا رفته و قبرش هم در آنجاست و معجزات زيادي هم نقل شده است و ثانيا قاعده اي در فقه است بنام تسامح در ادله سنن ، مقتضي آن قاعده اين است كه آنچه راجع به اين دختر 3 ساله گفته اند شما هم نقل كنيد و به زيارت او برويد همه اش بر طبق موازين شرع است ، من خودم چند سال قبل براي معالجه به لندن رفتم در برگشت ، لبنان از هواپيما پياده شدم و چند روز در آنجا ماندم كه بروم سوريه براي زيارت آن خانم و الان هم از آن عمل خرسندم.

آيت‌الله‌ مکارم شيرازي
شکي نيست که دختر کوچکي از امام حسين‌ عليه السلام در شام از دنيا رفت و در آنجا دفن شد و حرم فعلي منسوب به همان دختر است، و معروف اين است که نامش رقيه است

آيت‌الله‌ نوري همداني
در کتاب‌هايي چون کامل بهائي و نفس‌المهموم و کتاب‌هاي معتبر ديگر دختر خردسالي که برخي نام او را «رقيه» ناميده‌اند و در شام به شهادت مي‌رسد، براي امام حسين‌ عليه السلام ذکر کرده‌اند و اگر کسي براي آن حضرت نذر کند، بايد آن را ادا نمايد و مضجع موجود در دمشق متعلق به آن حضرت است.

آيت‌الله‌ مظاهري
همين جا که به عنوان مرقد حضرت رقيه عليها‌السّلام مشهور است ، مرقد اوست و تشکيک کردن يک ظلم است آن هم ظلم به بچه مظلوم امام حسين عليه‌السّلام و همين شهرت راجع به مرقد مطهر حضرت زينب سلام‌الله‌عليها نيز هست و تشکيک در آن ظلم به حضرت زينب سلام‌الله‌عليها است و ظلم به حضرت زينب گناهش خيلي بزرگ است و ما در اين گونه موارد نظير سيادت اشخاص و قبور بزرگان چيزي جز شهرت نداريم و اين شهرت در نظر همه فقها حجت بوده و هست.

آيت‌الله‌ علوي گرگاني
وجود حضرت رقيه سلام الله عليها از مسلّمات تاريخي است و اگر شبهه اي هم هست در اصل وجود ايشان نيست و بعضي از شبهات در نام مبارک او وجود دارد ولي اين مسئله که دختري از امام حسين عليه السلام در شام مدفون است ، هيچ گونه شک و شبهه اي در آن وجود ندارد و توصيه ما به کساني که اين شبهات را نسبت به معتقدات ديني مردم وارد مي کنند آن است که بدانند هيچ گونه نفعي نخواهند برد و فقط آخرت خود را خراب کرده اند و خود را مورد غضب امام حسين عليه السلام قرار داده اند و لذا خوب است که با اين گونه مسائل خود را درگير ننمايند.

(حضرات آیات وحید خراسانی و صافی گلپایگانی و سایر مراجع عظام نیز در گذشته بارها به زیارت قبر مطهر حضرت رقیه سلام الله علیها نائل شدند

الحمدالله الذی هدینا بالرقیه بنت الحسین ع

سید صادق حسینی شیرازی:
وجود حضرت رقیه علیها السلام ثابت است و همین كافى است كه در كنار کاخ معاویه و یزید الآن بارگاه قدسى آن سر به فلک کشیده و کاخ ظ

لم معاویه و یزید ویرانه گشته است و قصّه آب گرفتگى قبر مبارک آن حضرت که در کتاب «الذریعة الى تصانیف الشیعة: ج22 ص390» و در زمان کلیددارى جدّ سادات آل مرتضى سید ابراهیم که فعلاً کلیددار حرم حضرت زینب هستند اتفاق افتاد که براى ترمیم قبر مبارک قبر را باز کرده
و آن دختر خردسال را سالم و حتى کبودى‌هاى روى بدن او که در اثر کعب نیزه و تازیانه بود تازه دیدند، و آن سید بزرگوار سه شبانه روز «حضرت رقیه را» بر دامن خود گرفت تا قبر کاملاً بازسازى شد و سپس حضرت را به جاى خود ارجاع نمود و قبر را بسته و به حالت اول برگرداندند. و در منابع متعدد نام ایشان ذکر شده که در کربلا بوده‌اند
از جمله آن ینابیع المودة، ص346 و احقاق الحق 11 / 633.